۲۸ اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم عمر خیام نیشابوری است. اندیشمندی بزرگ که در عرصه‌های گوناگونِ شعر، فلسفه، ریاضیات و نجوم آثاری ماندگار از خود بر جای گذاشت. خیام را بسیاری با رباعیات پرمغز و ژرف‌اندیشانه‌اش می‌شناسند. اشعاری که با زبانی ساده اما مفاهیمی عمیق، پرسش‌های بنیادین بشر درباره زندگی، مرگ، گذر زمان و معنای هستی را به تصویر می‌کشند:
بنگر ز جهان چه طرف بربستم هیچ
وز حاصل عمر چیست در درستم هیچ
شمع طربم ولی چو بنشستم هیچ
من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ
اما خیام تنها شاعر نبود بلکه جزو برجسته‌ترین ریاضی‌دانان قرن پنجم هجری بود که نظریه‌هایی پیشرفته در جبر ارائه داد. همچنین وی در تدوین تقویم جلالی که یکی از دقیق‌ترین تقویم‌های جهان است، نقش کلیدی ایفا کرد.
در جهانی که در آن علم و شعر کمتر با هم هم‌نشین‌اند، خیام یادآور این حقیقت است که اندیشه انسانی، اگر رها و خلاق باشد، می‌تواند هم‌زمان به ظرافت شعر و ژرفای علم بپردازد.
بدون دیدگاه